მენატრები უზომოდ და ყველაზე მტკივნეული მონატრებით.... შენს ათასობით შვილს შორის ალბათ ყველაზე მეტად. ჩემი მიწიერი ღმერთი... ჩემი დიდი იმედი და მისაბაძი მაგალითი... ადამიანი, რომელსაც ყველაზე თბილი თვალები ჰქონდა, ყველაზე კეთილი გული...ახლაც ვტირი.. უშენოდ უკვე რამდენიმე თვეა გასული და ჯერაც არ მჯერა რომ აღარ ხარ ჩვენთან... არ ვიცი როდის შევძლებ ცრემლების გარეშე გაგიხსენო... ვეღარ ვწერ.. უშენოდ ისე მარტო ვარ ამქვეყნად.. გესმის ჩემი? ;( მე შენ მიყვარხარ ;(
No comments:
Post a Comment